چه اشتباه بزرگی مرا رقم می زد
و داشت حال زمان را کمی به هم می زد
درست مثل سکوتی که داشت پر می شد
درون حنجره ام غده ای تومور می شد
و اشتباه همین جا درست پیش تو بود
درست مثل خدایی که قوم و خویش تو بود
چه اتفاق قشنگی مرا بسوزانی
و خاک خاطره ام را به غم بپوشانی
نمک نپاش به زخمی که خون نمی آید
قیافه ی تو به حس جنون نمی آید
نگاه مست تو اما... که کور می شد کاش
و در عزای تو قلبم صبور می شد کاش
مرا ببین که چه امروز سخت بی تابم
منی که مثل تو اصلا شبی نمی خوابم
و نحس شد همه ی لحظه ای که خوابیدم
که هی نگاه دلم را به سوگ می دیدم
به سوگ لحظه ای از عشق ، آن که دزدیدی
تو اصلا از دل و از عاشقی نفهمیدی
چه حرف مفت قشنگی است : دوستت دارم
من از تمام غزل های عشق بیزارم
دروغ روی نگاه تو باز گل می داد
درست مثل همان روز ، من و تو در باد
تو مجرمی به گناهی که خود نمی دانی
و انتظار عجیبی است ، غم ، پریشانی...
به روی چهره ی سنگی که سخت می خندد
و خنده روی لبش بی بهانه می گندد
ببین چه رسم غریبی که در برابر غم
غرور می شکند زیر دست های قلم
که شعر می شوی آرام روی دفتر من
و توی گردش خونم و در سراسر من
چقدر جرم تو در قتل عشق سنگین است
به قول، خون تو از زخم قلب رنگین است
تمام ثانیه ها در عزا سیه پوشند
و سال ها به گذر از زمان نمی کوشند!
و من درون همین بعد از خودم مردم
شبی که از نم چشمان او زمین خوردم
خدا کند که گریزی به روی غم بزنی
و اشتباه بزرگی تو هم رقم بزنی ...
یکشنبه 19/12/1386 ساعت 10:25 عصر
------------------------------------------------
تقدیم به دایی شهیدم :
از نو تمام ثانیه ها می شمارمت
ساعت به وقت تانک و مسلسل ، کنار شط
یک قرن روی دوش تو پرواز می کند
ترکش ،گلوی خشک تو را ناز می کند
مصداق آیه آیه ی تطهیر می شوی
از خاک ، از زمین و زمان سیر می شوی
حالا به رنگ سرخ اناری کشیدمت
وقتی که عاشقانه گسستی کنار شط
وقتی به دست سبز خدا متصل شدی
از گِل جدا شدی و تو آهسته گِل شدی
ای کاش بوسه ای به نگاه تو می زدم
قبل از غروب چشم تو، قبل از سپیده دم ...
دستان کوچکم به تو لبخند می زنند
قلب مرا به دست تو پیوند می زنند
پس کو؟ کجاست؟ دست تو کو مرد مهربان؟
لطفا بیا به خوابم و پیشم کمی بمان
از بس که با فشار گلو را فشرده ام
از بند بند دست زمان زخم خورده ام
دیگر به قاب تاقچمان منتقل شدی
سهم من از شنیدن این درد دل شدی...
ده، بیست ، سی ، چهل، همه جا گشتمت نبود
آیا تنی که بی سر و بی جان گسسته بود؟
یعنی که بغض خاطره را باز می کند
ترکش گلوی خشک تو را ناز می کند...
پنجشنبه 23/12/1386 ساعت 8:59 عصر
